Voor ieder die een dierbare verloren heeft

Saying Good bye

Verhaal van een grootouder

Hey iedereen,

Via lotgenotenlijn kregen we vandaag een vraag van een grootouder of er een blog was waar ze anoniem hun verhaal konden neerschrijven over het verlies van hun kleinkindje.
Aan nabestaanden die dit willen doen. Stuur gerust mailtje naar info@saying-goodbye.be en wij posten het hier in onze blog.
Alvast een warme steunknuffel en laat gerust reactie na als steun.

Verhaal van grootouder

Jaren keken wij uit naar een kleinkind van ons dochter.
Jaren die bleven duren zonder positief resultaat.
Tot we op een dag hoorden dat enkel IVF een oplossing zou kunnen bieden.
Na 3 lange jaren en meer dan 10 inplantingen kregen we op Vaderdag 2019 te horen dat ons dochter eindelijk zwanger was.
Ons geluk kon niet op. De mooiste Vaderdag dat je kan wensen.
Toevallig is mijn verjaardag ongeveer 14 dagen later dan vaderdag.
Toen kreeg ik een 2e harde (positieve) noot te kraken.
Er werden 2 kindjes verwacht.
Tranen kwamen los van blijdschap.
Eindelijk , na al die jaren kreeg ons dochter( die ook van een natuurlijke 2ling is) ook 2 kindjes.
Alles was voorzien voor eind 2019 begin 2020.
Dagen, weken, maanden leefden we in een roes van geluk.
Bang dat er toch nog iets verkeerd zou gaan, bang voor alles en nog wat.
Onderzoeken brachten telkens weer enkel positieve verhalen naar boven.
We leefden verder op een roze wolk of een blauwe of beide.Ons dochter wou niet zeggen hoe of wat.
Donderdag 31/10/2019, 7 maanden ver, plots waterverlies.
In het hospitaal bleek na onderzoek dat een vruchtwaterzakje gescheurd was.
Een keizersnede was noodzakelijk was om het leven van de 2 sloebers niet in gevaar te brengen.
In de late middag werden 2 schatten geboren, een jongen en een meisje.
S ’avonds konden we nog steeds deze schatten niet zien wat ons toch al wat deed ongerust worden.
Op vrijdagmorgen kregen we te horen dat de kleine jongen het niet goed deed,en dat er tijdens de geboorte complicaties waren opgetreden.
Hierdoor was er bloed in de hersentjes terecht gekomen en zag er het helaas niet goed uit.
Verder onderzoeken zouden uitsluitsel geven over het hoe en wat.
Het kleine meisje sliep rustig verder en deed het wel heel goed.
Vrijdagavond deze lieve schat met hoogdringendheid laten dopen zodat hij toch de bescherming zou geniet van Hierboven.
Vrijdagnacht helaas nog meer bloed in de hersentjes en wisten we helaas dan het harde verdict.
Onze jongen zou het niet halen!
Zaterdagmorgen kregen we dan de bevestiging van onze dochter en schoonzoon.
Men zou zaterdagnamiddag afscheid willen nemen van hun lieverdje, in alle intimiteit.
Zaterdagavond kregen we dan het bericht dat de kleine schat vertrokken was voor zijn laatste reis. GVD!!
Vlug de moto op en als een bezetene naar het hospitaal.
Onze kleine rakker lag mooi opgebaard te “slapen” in een bedje naast zijn zusje.
Zo mooi, zo stil, zo rustig, zo…..koud.
Een dikke knuffel, een streling, een zoen, GVD wat zal ik hem missen.
Wat moet die kleine hierboven alleen doen? wou dat ik bij hem kon zijn om hem mijn liefde te geven.

Deel dit ook met je vrienden!
Share on facebook
Facebook
Share on google
Google
Share on twitter
Twitter
Share on linkedin
Linkedin

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *