Voor ieder die een dierbare verloren heeft

Saying Good bye

Saying Goodbye

Saying Goodbye: onze kijk op rouw

De visie van Saying Goodbye is dat de dood een deel van het leven is en geen taboe meer zou mogen zijn. Elk leven begint maar eindigt ook. Er bestaat echter geen standaard rouwproces dat voor iedereen hetzelfde is en in eenzelfde tijdspanne verloopt. Elke mens is uniek en gaat dan ook op een unieke manier met verlies om. Een rouwproces is even uniek als de vingerafdruk van de mens.

De overledene is er lichamelijk niet meer, maar leeft voor altijd verder in ons hart en in onze herinnering. De intense band die we hadden, blijft behouden waarbij de dialoog met de overledene niet dient te stoppen.

Verdriet en pijn zijn één kant van de medaille waar de andere kant ‘het graag zien’ is. Beide zijn onlosmakelijk van elkaar en zijn de motor achter onze doorverwerking van verlies waardoor de band met de overledene intact blijft.  Neem contact.

Kinderen sparen hun ouders en ouders willen hun kinderen sparen… Van daaruit vertrekken we op rouwkamp, om kinderen en jongeren een eigen plek te geven waar ze even helemaal op zichzelf kunnen bestaan. Zich niet moeten inhouden om te huilen of boos te zijn uit angst de ouders hiermee te belasten, is ons hoofddoel. Dagelijks wordt in de groepstherapie onder begeleiding van therapeuten gewerkt rond thema’s als verdriet, gemis, boosheid, herinneringen, draagkracht enz. Tijdens de spelmomenten met jeugdleiding komen weerbaarheidsoefeningen, groepsactiviteiten waarin ‘kracht en verbinding’ centraal staan aan bod alsook veel lachen en plezier maken. De overledene staat doorheen het hele kamp centraal en de kinderen/jongeren komen met een levendige herinnering terug naar huis waarbij alles bewaard wordt in een mooie herinneringendoos. Het is vooral deugddoend te ontdekken dat zij niet alleen zijn…